Ο Δ. Κωστούλας γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1970. Κατάγεται από το Μιχαλίτσι, γνωστό μαστοροχώρι Πετράδων του σημερινού Δήμου Βορείων Τζουμέρκων, περιοχή με πολύ γνωστά και διακεκριμένα ονόματα των τεχνών και των γραμμάτων: Βούλγαρης, Κατσαντώνης, Κρυστάλλης, Δημ. Κοσμάς – δάσκαλος που εκτελέσθηκε στην Καισαριανή το 1940 – Μαρίκα Κοτοπούλη και πολλοί άλλοι.
Το 1984 άρχισε να εργάζεται μόνιμα στην οικογενειακή βιοτεχνία Λευκοσιδηρουργίας του πατέρα του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΩΣΤΟΥΛΑ, γνωστή από το 1950 ως “ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ”.
Στην τέχνη του ΛΕΥΚΟΣΙΔΗΡΟΥΡΓΟΥ – ΦΑΝΟΠΟΙΟΥ* έμαθε από τον πατέρα του και τον αδερφό του, διακεκριμένους τεχνίτες, τον τρόπο να δίνει λύση στο κάθε πρόβλημα με σεβασμό στον πελάτη.
Κατά καιρούς και ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς κατασκευάζουμε: ΧΑΛΚΙΝΕΣ ΣΤΕΓΕΣ – ΧΑΛΚΙΝΕΣ ΕΠΙΚΑΛΥΨΕΙΣ – ΣΟΜΠΕΣ – ΜΠΟΥΡΙΑ – ΨΗΣΤΑΡΙΕΣ – ΚΑΜΙΝΑΔΕΣ – ΑΕΡΑΓΩΓΟΥΣ – ΜΑΣΙΝΕΣ – ΣΧΑΡΕΣ – ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ ΕΠΙΠΛΑ – ΚΑΓΚΕΛΑ – ΠΟΤΙΣΤΡΕΣ – ΤΑΪΣΤΡΕΣ – ΘΕΡΜΑΣΤΡΕΣ – ΑΡΜΟΚΑΛΥΠΤΡΑ – ΔΟΧΕΙΑ ΝΕΡΟΥ, ΚΑΥΣΙΜΩΝ, ΛΑΔΙΟΥ, ΚΡΑΣΙΟΥ, ΜΕΛΙΟΥ – ΥΔΡΟΡΡΟΕΣ – ΚΑΤΕΒΑΤΑ – ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ – ΝΤΕΡΕΔΕΣ – ΟΙΚΙΑΚΑ ΣΚΕΥΗ – ΚΑΠΑΚΙΑ ΣΤΕΓΗΣ – ΧΑΛΚΙΝΕΣ ΥΔΡΟΡΡΟΕΣ – ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ, κ.ά.
Ο Δ. Κωστούλας μεγάλωσε σε εποχή όπου έφτανε το τέλος για όλους τους παραδοσιακούς τεχνίτες των Ιωαννίνων – πεταλωτάδες, σαμαράδες, τενεκιτζήδες, χαλκουργούς, ορωλογοποιούς, κ.ά. – και είχε την τύχη να τους ζήσει από κοντά για πολλά χρόνια.
Η περιοχή της Καλούτσιανης, τότε αποτελούσε το εμποροβιοτεχνικό κέντρο όσων ερχόταν ή έφευγαν με προϊόντα στα χέρια τους φορτωμένα.
Ασχολήθηκε με τη Δημοτική παράδοση χορεύοντας σε συγκροτήματα παραδοσιακών χορών για πολλά χρόνια, μαθαίνοντας κλαρίνο, κιθάρα και αρμόνιο ερασιτεχνικά.
Ενδιαφέρεται πολύ για τη διατήρηση των παλαιών και ξεχασμένων τεχνών. Όπως επίσης για τη δημοτική ανθολογία μας.
Στην πορεία και μέχρι σήμερα προσαρμοζόμενος στις ανάγκες της αγοράς ως ΜΕΤΑΛΛΟΤΕΧΝΗΣ – ΛΕΥΚΟΣΙΔΗΡΟΥΡΓΟΣ προσπαθεί να διατηρήσει και να διαδώσει την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ με όποιο τρόπο μπορεί. Παράγει έργα με στοιχεία και γραμμές Ελληνικού χαρακτήρα παρμένα από παραδοσιακά θέματα της ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ, του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – ΙΚΟΝΙΟΥ και ΝΕΟΚΛΑΣΣΙΚΑ.
Η προσπάθεια γίνεται στο να μην αντιγράφεται κανένα ξένο στοιχείο. Δεν επιδιώκουμε την αντιγραφή, αλλά τη συνέχιση της τέχνης στα μέταλλα.
Η διακόσμηση σε χρηστικά αντικείμενα, όπως χάλκινες παραδοσιακές υδρορροές – χάλκινες στέγες – καμινάδες, έχει να κάνει με στοιχεία της παράδοσής μας τα οποία σχετίζονται με την κάθε περίπτωση και αναφέρονται σε απτά αντικείμενα – σχήματα θρησκευτικά, ιστορικά ή και μεταφυσικά σχέδια όπου χαρακτηρίζουν και δίνουν ταυτότητα στο κτίριο ακολουθώντας με υπευθυνότητα την αρχιτεκτονική.
Τα δύο αγαπημένα μέταλλα είναι ο λευκοσίδηρος και ο χαλκός.
Ο Δημ. Κωστούλας είναι μέλος του ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ από το 1997:
- Εξώφυλλο τεύχους 44, Ιούλιος 2008
- Τεύχος 16, Απρίλιος 2013
- Τεύχος 20, Αύγουστος 2013
Όλα αυτά τα χρόνια ερευνά τις τεχνικές και τα μέταλλα πηγαίνοντας σε πολλές χώρες και ερευνά τις ξένες παραδόσεις πάνω στο αντικείμενο, εισάγοντας μέταλλα όπως το ZINC – TITAN ZINC – QUARTZ ZINC κ.ά.
Έχει εισάγει πρώτος στην Ελλάδα το ελαστικό κονίαμα στέγης FLEXIM, όπως επίσης το zinc κράμα χαλκού από τη μεγαλύτερη εταιρεία στην Ευρώπη VM ZINC PARIS.
Αυτό δίνει τη δυνατότητα αποφυγής της κατά λάθος αντιγραφής ξένων θεμάτων.
Στόχος είναι η συνέχιση των παραδόσεων μας και η αναγέννηση της σχέσης των Ελλήνων με το χαλκό.
Μεταλλοτεχνία:
Η μεταλλοτεχνία, δηλαδή η τέχνη της επεξεργασίας μετάλλων, αναπτύχθηκε πολύ στην αρχαία Ελλάδα. Το πόσο σημαντική ήταν η τέχνη αυτή για τους αρχαίους Έλληνες γίνεται φανερό από το ότι είχε το δικό της προστάτη, που δεν ήταν άλλος από τον Ολύμπιο θεό Ήφαιστο.
Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ήφαιστος πρώτος κατεργάστηκε το μέταλλο και δημιούργησε κοσμήματα για τη Θέτιδα και την Ευρυνόμη, τις δύο θεές που τον μάζεψαν από τη θάλασσα όπου τον είχε πετάξει απογοητευμένη από την ασχήμια του η μητέρα του Ήρα αμέσως μετά τη γέννησή του.
Στη συνέχεια, όταν ο θεός έγινε και πάλι δεκτός στον Όλυμπο, ανέπτυξε ακόμη περισσότερο την τέχνη του, κατασκευάζοντας πολεμικό ύλικο για τους θεούς μέσα στο πλήρως εξοπλισμένο μεταλλουργικό εργαστήριό του.
Οι υδρορροές και οι επικαλύψεις εντάσσονται στην τέχνη της μεταλλοτεχνίας από τα χρόνια της αρχαιότητας.
Σήμερα ο όρος ΜΕΤΑΛΛΟΤΕΧΝΙΑ καθώς και ο όρος ΛΕΥΚΟΣΙΔΗΡΟΥΡΓΙΑ έχουν την εξής έννοια:
Καλλιτεχνική μεταλλοτεχνία: Η τέχνη της επεξεργασίας των μετάλλων με σκοπό την κατασκευή αντικειμένων σε διάφορες μορφές και για διάφορες χρήσεις.
Χύτευση – διέλαση – σφυρηλάτιση – σκαλιστά – συρματερα! Ένα – ένα ή όλα μαζί αποτελούν πραγματικά δείγματα μεταλλοτεχνίας.
Λευκοσιδηρουργία: Είναι η τέχνη, η οποία ασχολείται με την επεξεργασία λεπτών ελασμάτων (φύλλων) μαλακού σιδήρου επικαλυμμένου με κασσίτερο.
Βιομηχανικός ή βιοτεχνικός κλάδος με αντικείμενο την κατασκευή μεταλλικών οικιακών σκευών – κουτιών – σωληνών – δοχείων – λεκανών κ.ά., με τη χρησιμοποίηση συνήθως λευκοσιδήρου η φύλλων αλουμινίου – χαλκού – ορείχαλκου κ.ά.
Ο Δ. Κωστούλας αναλαμβάνει να κατασκευάσει ελληνικές παραδοσιακές χειροποίητες υδρορροές και στέγες σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου.
Σε κατασκευές που απαιτούν τη χαρακτηριστική αισθητική και τεχνική των ελληνικών αρχιτεκτονικών στοιχείων.
Η ελληνική παραδοσιακή τεχνική σε όλη τη γη!
* Δείτε σχετικά: